‘Ik wil studeren in het buitenland maar ik heb een studieschuld van 25K. Wat nu?’

Hey Maaike,

Binnenkort krijg ik de kans om een minor van vijf maanden te doen in de Verenigde Staten. Een once in a lifetime opportunity. Ik denk dat ik eeuwig spijt krijg als ik het niet doe. Want, hoe cringy ook: YOLO.

Echter, er is een probleem. Mijn studieschuld staat nu op zo’n 25K. Niet heel heftig dus, maar al wel een behoorlijk bedrag. Als ik die minor in de VS doe, zit ik uiteindelijk met een studieschuld van 35K.

Wat te doen?

Thanks,
You Only Live Once

***

Hoi You Only Live Once,

Je vraag herinnert me aan mijn eigen studententijd. Als tweedejaars student culturele antropologie bracht ik vier maanden door in Guatemala. Ik was twintig, ik had nog nooit gevlogen en plots zat ik in in Santa Eulalia, een piepklein dorpje op een hoogvlakte in de Sierra de los Cuchumatanes, ver weg van de bewoonde wereld. Twee jaar later zwierf ik maanden door Havana, voor mijn afstudeeronderzoek naar de zwarte markt op Cuba.

Heb ik spijt van de reizen die ik maakte als student? Over die vraag heb ik veel nagedacht, toen ik besloot mijn studieschuld van dik dertigduizend euro af te lossen in twee jaar tijd.

Het antwoord is simpel. Nee, ik heb geen spijt.

Begrijp me niet verkeerd: ik heb mezelf vervloekt, die eerste nacht in dat krakkemikkige bed in Guatemala City. Spaans sprak ik nauwelijks, de stad was groot en eng, ik voelde me ontheemd. In de vier maanden die volgden deed ik meer enge dingen dan in heel mijn leven tot dan toe bij elkaar. Ik leerde Spaans. Ik leerde dat Nederland niet het middelpunt van alles is. Ik leerde dat ik mezelf kon redden. En ik leerde hoeveel geluk ik wel niet had, als witte vrouw geboren in een rijk Westers land. Ik sloot vriendschappen met mensen die heel anders waren dan ik. Het was één groot avontuur.

Maar.

Weet je, advies geven is een gek iets. Wie ben ik nu helemaal, om jou te zeggen wat je wel en niet moet doen?

Wat ik wel kan vertellen is dat ik blij ben dat ik destijds zorgeloos naar Guatemala en Cuba ben gereisd, ook al betekende dat maandenlang niet werken en wel veel geld uitgeven. Het leverde me vele waardevolle momenten op én duizenden euro’s extra studieschuld.

Daarom hier voor jou het advies dat ik mijn vroegere zelf zou willen geven.

Allereerst: 25 duizend euro is wel degelijk veel geld. Vergis je niet. “Ach, straks verdien je geld en dan betaal je die studieschuld zo terug”, hoorde ik als 18-jarige overal. Maar nee, zo werkt het niet. Het is verdomd veel werk om een flinke studieschuld af te lossen, ook als je een aardig salaris krijgt. Je studieschuld verdwijnt niet automatisch als je ouder wordt.

Kijk, of je uiteindelijk eindigt met een studieschuld van 25K of 35K, dat maakt niet eens zo veel verschil. Die tienduizend euro extra zal je leven niet veranderen.

Wat je leven wel verandert, en grandioos ook, is het maken van een aflossingsplan. You only live once is een mooie motivatie om de wereld te ontdekken. Het is ook een gevaarlijk argument waarmee je je studieschuld achteloos op kunt schroeven. Mijn advies: hou die schuld zo laag mogelijk. Ja, nu al, tijdens je studie. Leef sober. Werk veel.

En als je straks afstudeert, begin dan direct met aflossen. Fuck die twee jaar waarin dat nog niet hoeft. Uitstellen helpt je niets, integendeel. En als je die eerste baan binnensleept, blijf dan nog een tijdje leven als student. Blijf wonen in je studentenkamer, blijf macaroni koken met goedkope groenten van de markt. Gewoon, een jaar of wat, tot die akelige schuld is afgelost.

Tuurlijk, het is verleidelijk: eindelijk heb je geld voor een fijn appartement, een espressomachine en ’n vliegticket naar Buenos Aires. Maar wat ik vroeger niet zag, en nu langzaam leer: volwassen zijn zit ‘m niet in het kopen van een dure bank. Het zit ‘m in regelen dat je het financieel goed voor elkaar hebt.

Kortom: ga studeren in de Verenigde Staten. Maak vrienden, verbaas je, kijk, lees, leer. Doe alles wat je niet durft. Geniet. En begin als je terug bent als de sodeknetter met aflossen.

Liefs,
Maaike