De 10 lessen die ik door het lopen van een marathon leerde over het aflossen van mijn studieschuld

Vriendin M. en ik na het voltooien van de marathon van Dublin, we dragen nog hardloopkleding en we dragen allebei een medaille, het was een helse en mooie tocht die me tien lessen leerde die ik goed kan gebruiken bij het aflossen van mijn studieschuld
Vriendin M. en ik na het voltooien van de marathon van Dublin. Het was hels. Het was mooi. En ik leerde een paar nuttige lessen die ik goed kan gebruiken bij het aflossen van mijn studieschuld.

Ik liep op zondag 30 oktober 2016 de marathon van Dublin. Het was zonder twijfel de meest verschrikkelijke en tegelijkertijd de allermooiste dag van het jaar.

“Als ik dit kan, kan ik alles”, riep ik toen ik de finish passeerde.

Toegeven, dat was een wat drieste uitspraak.

Máár: het rennen van een marathon bleek wél een bijzonder goede voorbereiding op het aflossen van mijn studieschuld.

Hier tien lessen die het lopen van een marathon mij leerde over het aflossen van mijn studieschuld.

1. Je bereikt pas iets als je een doel hebt

Och, ja, ik rende wel. Soms. Niet zo ver. De 4 Mijl van Groningen was mijn record. Soms was ik even fanatiek, maar zo’n bui duurde zelden langer dan twee weken. Ik ben geen hardloper, zei ik vaak. Ik ren traag en ik heb meestal geen zin.

Tot ik in 2015 in Berlijn langs de kant stond om vriendin M. aan te moedigen toen zij de marathon liep. Ik keek naar al die rennende mensen en ik was stikjaloers. Ik wist: dit wil ik ook. En toen ik eenmaal een doel had? Toen bleek ik toch een hardloper te zijn.

Met mijn studieschuld gaat het net zo. Ik deed maar liefst twaalf jaar over het aflossen van de eerste twintigduizend euro van mijn studieschuld. Toen was ik het zat. Fuck dat, hoppa, snel. De rest, dik dertigduizend euro, in twee jaar. En dat lukt gewoon.

2. Hoe beter je weet wat je wilt, hoe makkelijker het is

Oké, een doel dus, dat helpt. Wat nog beter helpt: een zo specifiek mogelijk doel. Ik fantaseerde vaak over hoe het zou zijn om over die finish te rennen. Hoe het zou voelen om iemand te zijn die goddomme een marathon had gerend. Dat hielp.

Met mijn studieschuld doe ik het net zo. Ik zie me al zitten, daar achter mijn laptop, klaar om voor de allerallerlaatste keer geld over te maken naar DUO. Als ik daaraan denk, beginnen mijn handen te zweten. Nu al. Zó specifiek, dat werkt het beste.

3. Een groot doel bestaat uit heel veel kleine stapjes

Hoe groter het doel, hoe sneller je je gestrest en moedeloos voelt. Wat me tijdens het trainen voor de marathon hielp, was mijn einddoel opbreken in héél veel kleine stapjes. Eerst maar eens tien kilometer zien te rennen, de rest komt later wel.

Een tip: focus je op je einddoel én op wat je deze week kunt doen. Vergeet wat er tussenin zit. Dat scheelt enorm veel gepieker. Zo heb je een tof plan waar je naar toe werkt, en je hebt een paar kleine en concrete stappen die je kunt zetten. Repeat.

4. Experimenteer (je krijgt namelijk allemaal tegenstrijdig advies)

Och, al dat advies. Goedbedoeld hoor, maar vaak totáál tegenstrijdig. Veel water drinken, zei iemand. Nee joh, je kunt zelfs een halve marathon nog prima zónder water doen, zei een ander. Energierepen eten. Géén energierepen eten. Enzovoort, enzovoort.

Met je studieschuld is het net zo. Snel aflossen, langzaam aflossen, helemaal niet aflossen, wat is nu slim? Mijn tip: experimenteer. Die adviezen zijn namelijk niet per se goed of fout, het gaat erom wat voor jou werkt. En dat mag je rustig zelf uitvinden.

5. Soms wil het even niet, en dat is niet erg

Hoe enthousiast je ook begint en hoe specifiek je doel ook is, soms lukt het even niet goed. Soms ben je moe, soms ben je chagrijnig, en soms heb je gewoon zomaar even helemaal geen zin. Dat geeft niet. Dat hoort erbij.

Het is niet niks om een marathon te lopen of een flinke studieschuld af te lossen. Bij zo’n ambitieus plan horen obstakels. Succes ziet er zelden uit als een rechte lijn. Doe gewoon even rustig aan, wees niet streng voor jezelf, en ga daarna weer door.

6. Je hoeft in het begin nog niet alles te weten en te overzien

Het is zo’n handig excuus: je weet nog niet precies hoe alles moet en dus kun je nog niet beginnen. Toch? Welnee. Je hoeft helemaal niet eerst alles uit te zoeken. Sterker nog: soms werkt dat juist averechts. Het kan verlammend zijn.

Als je gewoon begint, zomaar ergens, dan ontdek je langzamerhand vanzelf wat werkt, wat niet, en waar je blij van wordt. En dan pas je je strategie daar gewoon steeds op aan. Werkt veel beter. Je kunt dus gewoon beginnen. Vandaag nog, als je wilt.

7. Kies je eigen tempo

Ik, hardlopen? Ik ga zo traag. Serieus: zoooo traag. Over die marathon deed ik maar liefst vijf uur en tweeëndertig minuten. Ja, het was in Dublin dus er waren veel heuvels, en daar had ik niet op getraind. Maar dan nog. Dat is langzaam.

En weet je? Dat geeft niks! Dit was het tempo dat bij mij paste. Zo werkt het ook met je studieschuld. Zeker, snel aflossen heeft voordelen, daar schrijf ik heel dit blog over vol. Maar hoe snel moet je precies gaan? Kies het tempo waar jij blij van wordt.

8. Hoe enthousiast je ook bent, soms is het zwaar

Goed, je bent enthousiast en je hebt een héél specifiek doel, mooi opgeknipt in kleine stapjes. En dan nog is het soms zwaar. Die eerste training van dertig kilometer? En tijdens de marathon, toen ik plots een enorme heuvel op moest? Oef. Gruwelijk.

Een groot doel behalen, hoe graag je het ook wilt, is soms zwaar. Daar leer je van, en daardoor voel je je achteraf extra trots, maar ja, soms is het gewoon ruk. Hoe optimistisch ik ook ben, soms duik ik een dag diep in een baalbui. Dat helpt. Een beetje.

9. Je verkijkt je op het eind

Toen ik tijdens de marathon het bordje van 35 kilometer passeerde, dacht ik in eerste instantie dat ik er bijna was. Tot ik uitrekende dat ik nog zeker 45 minuten bezig zou zijn. Ik moest dus nog drie kwartier rennen terwijl elke stap pijn deed.

Bij het 42-kilometer-bordje dacht ik opnieuw dat ik er zo goed als was. Wrong again. Ik had de zwaarste 195 meter uit mijn hardloopbestaan nog te gaan. Hoe dit straks met m’n laatste beetje studieschuld zal gaan? Ik bereid me maar voor op een paar obstakels.

10. Het is het allemaal waard ?

Ik fantaseerde al een jaar over die finishlijn, daar midden in Dublin. Dus ja: natúúrlijk had ik verwacht dat het gaaf zou zijn. Maar dat ik iets ervoor al vol zou schieten en dat ik mijn meest ultieme geluksgevoel ooit zou voelen? Nope, dat zag ik niet aankomen.

Al dezelfde avond kon ik nauwelijks meer opstaan. Drie dagen lang schuifelde ik door de straten van Dublin. Alles deed pijn. En damn, wat was ik gelukkig. Ik was tevreden. Ik was trots. En ik voelde me onoverwinnelijk. En dat? Dat was alles waard.

***

Tof nieuws! Mijn nieuwe Get Your Shit Together Aflostraining is KLAAR! Ik ben kapotmoe en heel tevreden en een beetje zenuwachtig. Alles tegelijk.

Dus: wil je ook minder stress – vandáág nog – en een aflosplan dat bij je past? Niet te snel, niet te langzaam, nee, precies goed? Dan gaat die training je helpen, zeker weten.

De training kost €27. Maar: tot en met zondag 5 juli koop je ‘m nog voor het introductietarief van €19. ⭐️

Er is ook een boek!

Heb je een studieschuld? Lees m'n boek en je krijgt zin in aflossen.

Categorieën

Aflossen

Schaamte en gepieker

Besparen

Geld verdienen

Studeren

Budgetteren

Wonen

Minimalisme

6 REACTIES

  1. Een studieschuld is als een molensteen om je nek en in 2010 eindigde ik met een schuld van maar liefst EUR 26.000! Nu, 10 jaar later is daar nog 8k van over die uiterlijk volgend jaar afgelost heb. In het begin voelde het onwennig om grote bedragen door te storten naar DUO, maar het went snel en het voelt idd goed dat je je schuld zo snel ziet verdampen. Nu zeggen veel mensen ‘ach waarom zo snel aflossen? Je betaalt amper rente en je kunt dat geld beter voor andere zaken gebruiken’.

    Die laksheid snap ik niet, want juist nu is de allerbeste tijd om zsm af te lossen, omdat er 1: een recessie/depressie boven ons hoofd hangt door dat hele Corona-gedoe en 2: je juist amper rente betaalt. Daardoor ben je veel sneller (en bijna gratis) van je schuld af dan wanneer je wacht dat de rente weer gaat stijgen/je baan door de recessie kwijtraakt. Je schuld groeit dan weer aan, waardoor het aflossen je juist geld kost en weer trager gaat. Natuurlijk je kunt je schuld altijd ‘pauzeren’ wat misschien aantrekkelijk lijkt, maar is slechts uitstel van verantwoordelijkheid nemen en dat is gewoon het beest bij de kop pakken en zsm uit de schulden komen!

    • Yes! Mooi. En herkenbaar. Ik spreek ook nog best veel mensen die het maar gek vinden wat ik doe. Maar inderdaad, aflossen nu de rente 0 procent is, is juist super handig. En volgend jaar, dat is al bijna! Zet ‘m op met dat laatste beetje!

Reacties zijn gesloten.

Mijn studieschuld

100%
Het was €51.759,61. Nu nog €0!!

Maaike Wind

Voormalig studieschuldbezitter

Durfde lang niet te kijken hoe hoog haar studieschuld was. Deed het toen toch. Schrok. Werd moedeloos. Begin 2019 was ze het zat. Fuck die studieschuld. Aflossen, en rap. Dertigduizend euro in twee jaar. Doe mee!

Wil jij óók zin in aflossen?

Schrijf je in en ontvang elke week mijn aflos-inspiratie in je inbox.