In dit verhaal beschrijf ik waarom ik ondanks mijn studieschuld best rijk ben.
Sterker nog, sinds ik mijn enorme schuld zo fanatiek aan het aflossen ben, realiseer ik me steeds vaker hoe ontzettend goed ik het eigenlijk heb.
Lees maar.
Tuurlijk, ik sta er financieel beroerd voor
Soms voel ik me een klein meisje. Waar leeftijdsgenoten vrijstaande huizen kopen en in Volvo’s rijden, zit ik op mijn achtendertigste nog altijd in een huurappartementje met een enorme studieschuld.
Ik leef al ruim een jaar op bijstandsniveau. Mijn studieschuld is godzijdank niet meer de 51.759 euro en 61 cent die het ooit was, maar hij is nog altijd dik vijftienduizend euro. In mijn spaarpotje voor noodgevallen zit duizend euro, dus mijn nettowaarde is negatief.
Ik ga niet op reis, ik ga niet naar de kapper en ik ga niet naar de kroeg. Zelfs tweedehands kleding koop ik niet meer. Ik neem boterhammen mee naar kantoor. Ik drink ranja in plaats van cola, tenzij het einde van de maand nabij is, dan drink ik water.
Maar.
Ik heb het verdomd goed.
Frustraties over mijn optimisme
Een vriendin van mij zit in de bijstand. Al jaren. Ze vindt het enthousiasme waarmee ik vertel over het aflossen van mijn studieschuld frustrerend. “Je maakt er een spel van”, zegt ze.
Dat klopt. Dat doe ik expres. Zo maak ik het leuk, zo hou ik het vol.
Het aflossen van mijn studieschuld als spel
- Ik breek m’n grote studieschuld op in kleine stukje en ik vier het als ik weer een nieuw deeltje heb afgelost
- Ik schrijf mijn voortgang op in mijn fijne notitieboek en daar maak ik foto’s van die ik deel op Instagram
- Ik stel mezelf deadlines en als ik die haal geef ik mezelf een kleine traktatie, zoals toch een keer uit eten
Schaamte en taboe rondom geld en schulden
Ik ben soms tegendraads. Ik weiger het rot te vinden dat ik ouder word, bijvoorbeeld. Ik weiger me ook schuldig te voelen omdat ik moeder ben en tegelijkertijd graag werk.
Geen tijd voor, geen zin in. Fuck dat.
Ik zal niet beweren dat het leven maakbaar is, maar je bent wel vrij om je eigen gedachten te kiezen. En zo kies ik ervoor om het taboe rondom geld en de schaamte rondom schulden volstrekt te negeren.
Dat ik dat kan, is een voorrecht
Het is makkelijk om te balen van je studieschuld. Om te denken dat je klem zit en dat het oneerlijk is. Sinds ik zo fanatiek extra aflos en met veel mensen praat over geld realiseer ik me hoe goed ik het heb.
Vijf redenen waarom ik ondanks mijn studieschuld toch rijk ben
- Ik heb een vaste baan. Vooruit, ik ben geen tandarts of Zuidas-advocaat. Wie echt rijk wil worden, kan beter geen journalist zijn. Maar ik ontvang wel elke maand 2769 euro op mijn bankrekening. Dat helpt nogal bij het aflossen.
- Ik weet: dit is tijdelijk. Twee jaar knetter fanatiek aflossen en mijn studieschuld is verdwenen. Terwijl mijn vriendin niet weet hoe lang ze nog in de bijstand zal zitten, heb ik de luxe dat ik optimistisch kan zijn. Ik heb hoop, ik zie een toekomst.
- Bovendien, ik heb opties. Dat is een luxe. Van DUO mag ik nog 119 maanden doen over het afbetalen van mijn studieschuld. Dat is bijna tien jaar. Dat ik ervoor kies om ruim dertigduizend euro in twee jaar af te lossen, is mijn eigen beslissing.
- Ik heb geen geldzorgen meer. Nooit. Dat was vroeger wel anders. Sinds ik begin 2019 begon met het superfanatiek aflossen van mijn studieschuld weet ik dat het goedkomt. Ik heb een plan. Het plan werkt. Al mijn stress is weg en dat is heerlijk.
- En dan: ik heb potentie. Nog een maand of tien, dan ben ik schuldenvrij en kan ik gaan sparen. Beleggen. Een huis kopen. Kortom: rijk worden. Ik kan er voor zorgen dat mijn zoontje straks niet hoeft te lenen voor zijn studie. En dat is zo fijn.
En, hoe zit het bij jou?
Heb jij een studieschuld en voel je je ook rijk? Of juist niet? Waarom? Laat vooral ’n berichtje achter, dat vind ik leuk.
Ja! Mijn studieschuld valt erg mee dus daar ben ik ook erg blij mee. Mijn ouders hebben kunnen helpen en dat heeft mijn leven een stuk makkelijker gemaakt. Ik heb al 2,86% afbetaald, binnen een jaar na mn afstuderen! En ik raak gemotiveerd van blogs en youtubers die fanatiek bezig zijn 🙂 denk dat ik na mn studieschuld net als Porterenee een hypotheek fanatiek ga aflossen, haha!
Ik tref het ook met dat ik direct na mn afstuderen het best goed zit qua salaris en een leuke partner heb om mn kosten mee te delen.
Wat goed dat je direct bent begonnen met aflossen! Had ik ook moeten doen haha. Maar ja. En ja, lekker om anderen te volgen! Ik ben dol op Renée. Heb je nog tips voor andere leuke geldbloggers en -vloggers?
Ik heb geen studieschuld meer en sinds eind 2018 helemaal geen schulden meer en ik wil ze ook nooit meer maken. Ik vind de manier waarop jij over alles schrijft super inspirerend. Ik kijk opeens heel anders naar geld en geld uitgeven. Doe maar weinig impulsaankopen meer, behalve dan laatst het boek van Bart Chabot. Maar dat was een goede aankoop. Nu nog goed leren plannen, dat is altijd een drama geweest bij mij
Haha, herkenbaar! Het went wel, dat plannen. En zonder schulden is het ook minder erg om soms ’n impulsaankoop te doen hè.
Wat leuk en herkenbaar om te lezen! Ik ben ook dat kleine meisje van 37. Ik woon net als jij -en in tegenstelling tot mijn vriendinnen- in een huurwoning en ik rijd in een tweedehandse rammelbak. Toch zijn dit bewuste keuzes en linkt dit voor mij niet aan een studieschuld. Een schuld die ik overigens wel heb, een hoge ook! Eerlijk gezegd weet ik niet eens hoe hoog. En toch voel ook ik me rijk. Want, als ik straks klaar ben met afbetalen, ben ik schuldenvrij! Maar het laatste wat ik ga doen, is mezelf vastketenen met een nieuwe schuld in de vorm van een hypotheek. Financiële vrijheid en gebrek aan materialisme zijn mijn rijkdom en daar kan geen geld, luxe auto of vrijstaande woning tegenop!
Hey, ja, precies! Hoewel ik dus wel een hypotheek overweeg. Niet omdat ik nu zo graag een nieuwe schuld wil, liever niet natuurlijk. Maar de huren in de vrije sector zijn zo hoog. Maar veel nieuwe spullen ga ik ook nooit meer willen, denk ik. Minimalisme is zo veel fijner. En er zijn zo veel goede en mooie spullen tweedehands te krijgen. Nog beter voor het milieu ook. Ik word er helemaal rustig en blij van.
Is zo’n auto niet duur? Ik weet het niet omdat ik er nog nooit één heb gehad. Maar ik hoor al jaren dat de meeste werknemers 1 dag in de week werken voor de auto waarmee ze naar werk rijden. Met een oude rammelbak is dat misschien een halve dag? Behalve naar werk rij je er er dan ook mee naar andere bestemmingen waar je niet naartoe zou gaan als je geen auto had. Goed, ik heb makkelijk praten, want ik woon al op de bestemming waar heel veel mensen naar toe willen, veel te doen is en met veel treinverbindingen met de rest van het land. Als ik eens op een lastig bereikbare plek moet zijn laat ik het gerust langer duren met de trein. Het stuk in de trein benut ik dan goed (telt niet mee) en het laatste stuk met de OV-fiets is altijd een plezier. Scheelt weer sportschool/recreatietijd. En je ziet meer dan vanuit de auto.
Een auto kan heel duur zijn maar dat hoeft niet. Ik deel een auto met een vriendin. Het is een oudje van meer dan twintig jaar. Het ding is 500 euro waard. De afschrijving is zo goed als nul euro. Dat scheelt veel, bij duurdere auto’s is het vooral de afschrijving die veel kost. Onze vaste lasten zijn nog geen 50 euro per maand (dat is dan de wegenbelasting en de autoverzekering samen). Dat delen we, dus ik zit op minder dan 25 euro per maand. Als je het zo doet, valt het dus reuze mee.
Hoi Maaike,
Wat leuk om jouw blog te vinden! Ik ben sinds 2017 (toen was ik 28) mijn studieschuld en belastingdienst schuld van in totaal 54.110 euro volledig af gaan lossen. Ik ben hiervoor vanuit een prachtig appartement in Amsterdam centrum naar mijn ouders terug in Amsterdam zuidoost gaan wonen. Daar woon ik nu nog steeds met een restschuld van 17.995 euro. Deze los ik per 1 Jan 2021 volledig af. Het gevoel van KAPOT rijk zijn overvalt mij regelmatig. Als ik straks geen schuld meer heb weet ik bijna niet wat ik met al dat extra geld en keuzemogelijkheden aan ga moeten (Oké, ik blijf daarna niet nog veel langer bij mijn ouders wonen, maar toch: rijk). Het is een fantastisch verhaal vind ik en het uitzicht op geen schuld maakt dat ik me letterlijk licht in het leven voel staan.
Voor 2017 was mijn leven echter een puinhoop. Ik had al m’n studielening aan feesten, kleding, horeca en vakanties uitgegeven. Toch had ik nooit geld, voelde ik me slecht over mezelf, onzeker en vooral zeer incapabel, liep ik meer dan 10 jaar elke maand achter op betalingen, stond ik altijd – 999 euro rood, maakte me zorgen of ik kon pinnen, leende van anderen, bestelde dan toch maar weer nieuwe schoenen etc etc. Werken deed ik met een mindset dat ik vooral heel snel, heel veel geld moest gaan verdienen. Zodat het gat van 350 euro per maand aflossen wat minder pijn zou doen en ik eindelijk op die levensstandaard kon leven waar ik al die jaren een voorschot op had genomen. Die levensstandaard is overigens een illusie voor mij gebleken, want geld gaat toch wel op als je er niet over nadenkt, dus je blijft achterlopen en schulden maken. En die carrière ook, want als je jezelf een mislukking voelt houd je bijv. leidinggeven aan een team niet lang vol.
Met dat laatste besef ben ik mijn opties goed gaan bekijken. Nooit van mijn leven had ik verwacht dat ik zou kiezen om letterlijk weer in mijn meisjes kamer te gaan wonen en met mijn ouders savonds op de bank dwdd te kijken. Aan mijn ouders te vertellen dat ik een schuld had en waar het aan op was gegaan had ik ook nooit verwacht, ik schaamde me kapot.
Ik heb een gigantisch spaarplan gemaakt, hulp gezocht en kijk nu de laatste loodjes tegemoet. Het is niet altijd makkelijk geweest, zo’n lang plan, maar enorm de moeite waard. Ik heb geen auto meer, ga niet meer op vakanties naar verre oorden maar ga kamperen, ga niet meer naar grote feesten, doe langer met m’n kleding. Wat ik er voor terug krijg is een vrij hoofd, gevoel van vrije keuze in waar ik kan en wil wonen en werken, ik neem geen studieschuld mijn toekomstige relatie in, ik kan straks een huis kopen, ik heb geen last meer dat huis en carrière er goed uit moeten zien naar buiten toe, ik heb werkelijk een geweldige relatie met mijn ouders aan overgehouden (wat ook hard werken was soms, maar ook weer niet). Kortom, wat mij betreft de beste keuze die ik ooit kon maken, het heeft me mijn zelfvertrouwen teruggegeven en ik hoef nooit(hoop ik) meer op de vlucht voor mezelf en de puinhoop die ik heb gemaakt. Oftewel: rijk.
Op 4 Jan 2020 vierde ik een ‘nog 1 jaar DUO’ feestje, in het kader van vier de tussen mijlpaaltje 😀
Succes met jouw eind ettapes!
Iris
Wat een mooi verhaal! Nog een jaartje ??
Ja! 🙂
Hoi Iris, wat goed van je! En herkenbaar. Die mindset die zo omslaat, en hoeveel dat scheelt. Ik voelde me ook lang een sukkel. Ik duwde dat weg, ik deed alsof het niet belangrijk was. Maar inderdaad, het heeft gevolgen, dat je je zo voelt. En als je dan alles aan gaat pakken, voel je je krachtig en dat helpt ook met alles. Zeg, ik wil graag mensen interviewen voor dit blog, over hun studieschuld, vind je het misschien leuk om daar ook aan mee te doen? Mag anoniem. Laat maar weten! En zet ‘m op nog even! We zijn dan ongeveer tegelijk klaar met aflossen, superleuk!
prachtig verhaal Iris. Inspirerend. toytoy
🙂
Wat een inspirerend verhaal, Iris! Terug gaan naar je ouders…voor veel mensen misschien een stap terug, maar ik vind het erg moedig van je! Het is een stap naar een DUOvrij rijk leven! Nog minder dan een jaar en dan ben je er vanaf whoop whoop! Heel veel succes en bedankt voor het delen van je verhaal.
Precies! 🙂