Leven zonder studieschuld, dat doe ik alweer ruim een jaar. Tijd om even terug te blikken. In deze blog post deel ik vijf dingen die ik niet mis aan het aflossen én iets waar ik eigenlijk best naar terug verlang. (Jep, echt waar.)
Kijk maar even mee.
Mijn studieschuld was meer dan vijftigduizend euro
Mijn studieschuld was 51.759 euro en 61 cent. Best hoog, ja. Hoe dat kwam, lees je hier. Jarenlang heb ik geprobeerd die schuld te negeren. Zo min mogelijk aflossen, dat was m’n strategie. Maar ja, hoe langer ik dat deed, hoe meer stress ik ervan kreeg.
Begin 2019 was ik het zat. Ik besloot mijn studieschuld – op dat moment nog dik 31K – in twee jaar tijd helemaal af te lossen. Dat betekende supersober leven en elke maand een flink deel van m’n salaris naar DUO overmaken. En het mooie was: het bleek best leuk om zo fanatiek te werk te gaan! Ik ontdekte allemaal onverwachte voordelen.
Vijf dingen die ik niet mis aan het leven met een studieschuld
Allereerst: er is dus inderdaad iets dat ik wél mis aan het hebben van een studieschuld. Dat lees je onderaan dit verhaal. Dus als jij nog wel een studieschuld hebt, lees dat vooral even, ik hoop dat het ook bij jou kan helpen.
En verder is het natuurlijk ook vooral best lekker om géén studieschuld meer te hebben. Hieronder lees je vijf dingen die ik níet mis.
1. Post van DUO
Och, de post van DUO. Stress kreeg ik ervan. Altijd. Het begon met de ouderwetse brieven van de IB-Groep, de voorganger van DUO. Later arriveerden de berichten van DUO digitaal. En in alle gevallen werd ik zenuwachtig zodra ik ze zag.
De boodschap viel bovendien zelden mee. M’n studieschuld was meestal hoger dan ik had gehoopt. En zelfs als de inhoud wél positief was, als ik bijvoorbeeld extra geld had afgelost, wist DUO er nog een saaie en troosteloze mededeling van te maken.
2. De gevreesde vraag: “Hoeveel studieschuld heb jij?”
Altijd onverwacht kwam-ie, de vraag hoeveel studieschuld ik had. Soms van een medestudent, op een tot dan vrolijke avond aan een bar. Soms van een collega tijdens de lunch, vaak net op een dag dat ik toch al geen zin had in m’n werk.
Ik haatte ik deze vraag. Het punt was: ik wilde er eigenlijk niet over liegen. Maar tegelijkertijd schaamde ik me enorm omdat ik zo’n hoge studieschuld had. “Best veel”, stamelde ik dan. Of ‘zeker wel twintigduizend euro’ terwijl ik het dubbele nog had staan.
Overigens: toen ik in 2019 extra snel ging aflossen, besloot ik ook om er open over te zijn. Geen geheimzinnigheid meer. Alles vertellen, alle bedragen, aan wie het maar horen wilde. En dat hielp enorm! M’n schaamte loste er ogenblikkelijk van op.
3. Het schuldgevoel als ik geld uitgaf
Geld uitgeven was minder leuk toen ik nog een studieschuld had. In m’n hoofd praatte ik het goed: er is niks mis met alleen het minimum aflossen, je mag heus ook nog op vakantie. En dat deed ik dan ook veelvuldig. En ik vond het ook echt leuk, al die reizen.
Maar toch hè, bij elk vliegticket dat ik boekte, knaagde het een beetje. Niet genoeg om me tegen te houden, wel genoeg om er minder blij mee te zijn. Dingen kopen is inmiddels, nu ik helemaal schuldenvrij ben, een stuk leuker en relaxter.
4. De website van DUO
Ik heb even overwogen of de website en de post van DUO niet samen één punt konden zijn maar nee, de site van DUO verdient een eigen plekje, zo beroerd is-ie. Veelgehoorde klacht: de site is zo onduidelijk, ik snap er niks van en ik kan niks vinden.
En, belangrijker nog: extra geld lenen is voor studenten super makkelijk. Even inloggen, klik, klik, en klaar. Maar aflostips? Een rekentool om te zien op hoeveel studieschuld je uitkomt? Niets van dat alles. Geen enkele voorlichting. Onbegrijpelijk.
5. Stress en gepieker
Toen ik eenmaal een aflosplan had gemaakt en extra snel aan het aflossen was, ging het gelukkig snel beter met m’n mentale staat. Maar goed, toen ik daar uiteindelijk mee begon, was ik al 36 jaar. En oef, wat heb ik me die tien jaar ervoor vaak rot gevoeld.
Nachtenlang lag ik te piekeren over m’n studieschuld. Vaak voelde ik me moedeloos. Zo’n grote schuld, ik had geen idee hoe ik dat kon oplossen. Het kwam nooit meer goed, dat dacht ik. En als je dat denkt, is het verbeteren van je situatie verdomd lastig.
En wat ik dan wél mis aan het aflossen?
Er is van alles fijn aan het leven zonder studieschuld, dat is zeker waar. En toch is er iets dat ik mis. Weet je, als ik nu terugkijk op die laatste twee jaar waarin ik zo fanatiek aan het aflossen was, dat was misschien wel de gelukkigste periode in m’n leven.
Klinkt raar, hè?
Zelf had ik dit ook niet verwacht. Ik begon in 2019 met het idee dat het afzien en saai en hels zou worden maar dat dat het waard was omdat ik daarna een leven zonder studieschuld zou hebben. Maar afzien en saai en hels was het helemaal niet.
Dit gebeurde er bijvoorbeeld allemaal:
- Ik ontdekte dat het sneller aflossen veel beter ging als ik mezelf niet steeds op de kop gaf. En maand na maand werd die kritische stem in mijn hoofd, een stem die er altijd was geweest, kleiner. Ik werd veel milder, naar mezelf én naar anderen.
- Ik kreeg steeds meer lol in het níet kopen van spullen. Dingen lenen. Iets repareren als het stuk is. Ik verdiepte me in minimalisme en zag hoe het alsmaar kopen van nieuwe dingen me eigenlijk helemaal niet zo blij maakte als ik altijd had gedacht.
- En het hebben van een groot doel – het volledig aflossen van mijn studieschuld – bleek verrekte lekker te zijn. Het leerde me om niet pas blij te zijn als ik het doel had gehaald, maar om juist te zoeken naar manieren om te genieten van elke dag.
Kortom
Je best doen voor een leven zonder studieschuld is dus zeker de moeite waard. En daarnaast, als je nog wel een studieschuld hebt, kijk dan eens hoe je het afbetalen leuker kan maken. Opties zat. En het aflossen wordt er een stuk makkelijker van.
Meer lezen?